De eigenaar wilde het herenhuis uit ca. 1900 verbouwen, omdat het niet prettig wonen was vanwege de onlogische indeling. Door eerdere verbouwingen van vorige bewoners is een heldere indeling verdwenen, ook veel oude elementen in de woning ontbraken. Alleen de fraaie voorgevel met de geprofileerde raampartijen en het trappenhuis waren nog aanwezig.

Door middel van een ontwerpstudie zijn mogelijke indelingen onderzocht. Het feit dat de woning smal is, per verdieping een klein vloeroppervlak en een verspringende achtergevel heeft maakte het een uitdagende opdracht.

In het nieuwe ontwerp is de achtergevel recht getrokken, waardoor er op elke verdieping 2m² is bijgekomen. Heldere ruimtes en een logische routing konden worden gecreëerd, waarbij het vloeroppervlak ook efficiënter kon worden benut.
De trappen, badkamers, aparte toiletten en bergkasten zijn compacte volumes geworden en zijn in het midden van de woning gesitueerd waardoor er zowel aan de voor- als achterzijde mooie ruimtes zijn ontstaan.
Op elke verdieping is er een zichtlijn over de volledige lengte van de woning gecreëerd zodat een ruimtelijk gevoel ontstaat. Door de nieuwe gevelopeningen in de achtergevel is er op elke verdieping meer contact met het groen buiten en valt er meer licht in de woning.
Esthetisch was de wens een moderne woning met zwarte accenten waarbij het oude karakter van de woning zichtbaar zou blijven. In de hele woning zijn deze drie aspecten verwerkt om een geheel te creëren.
Technisch zijn er ook de nodige duurzame aanpassingen gedaan, onder andere: funderingsherstel, volledig isoleren van de buitenschil, opnieuw opbouwen achtergevel en vernieuwen van alle installaties.
De uitvoering van het ontwerp met alle werkzaamheden heeft geleid tot een woning die voldoet aan de technische eisen van deze tijd en de wensen van de bewoners. Het is een fijne plek geworden om te verblijven.